انسان، برای اینکه کامل شود، باید زندگی کند، بجنگد،. شادی، غم و درد را بیازماید و محبت و همدردی را احساس کند.
راست است که قصه نمی‌تواند جاشین زندگی شود، ولی قصه می‌تواند زندگی را پربارتر و شیرین‌تر کند.
وقتی که دچار ملالیم به زندگی ما معنی و هدفی ببخشد و وقتی که زندگی تلخ است و سختی فراوان، دست کم ساعتی تلخی‌ها و سختی‌ها را از یاد ما ببرد یا مشکلاتِ ما را دیدگاه تازه‌ای قرار دهد تا بتوانیم راه‌حلی برای آنها بیابیم.
