سکوت ناپیدا

در کنارم بنشین و غزلی تازه بنوش

در میان پیچک های شمعدانی

میان سرخی گل ها

در میان قل قل های صد سکوت سحرانگیز

مردم در فکر قصری شنی , روی ساحل اند

اما من در گذر از آبی دریا

در سکوت , چای محبت مینوشم.

به اشتراک بگذارید
اشتراک گذاری در facebook
اشتراک گذاری در whatsapp
اشتراک گذاری در twitter
اشتراک گذاری در telegram
اشتراک گذاری در linkedin
پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *