آبستنِ عشقی سرشار
جُنبِشی جاودانه
در گُستره‌ی ابرها
غبار را از چهره‌ی خورشید سِتُرده بود.
رُخساره‌ی بوسه‌ی بلبلان
آبستنِ عشقی سرشار بود
تا اشتیاقِ پُر صداقت‌شان را
بر شاخه‌های ارغوان بِسُرایند.
تابِ تَفتِ خورشید
خمِ راهِ سایه گاهی شد
بر انتظارِ پُر اشتیاقِ
گنجشکانِ پُرگو.
2 پاسخ
Good day! I just wish to offer you a big thumbs up for the great information youve got right here on this post. I will be coming back to your web site for more soon.
I thank you very much and I am glad that you are on my site and reading the contents of my site