امروز تصور نمیکردم ، بتوانم خود را به لایو استاد کلانتری برسانم،زیرا شبِ‌گذشته دیر خوابیده بودم.

اما بسیار خوشحال هستم که توانستم خودم را به این لایو برسانم،

زیرا تونستم این مطالب را یادداشت کنم و به همه‌ی آنها فکر کنم:

۱-پرسه‌های نامنظّم و غیرمفید در فضایِ‌مجازی

۲-دوام آوردن در کنار اولویت‌ها

۳-نجات از هیولایِ روزمرگی

۴-مزیّت‌های پیاده‌روی

۵-اهمیت پرسش کردن و کاربردی بودنِ آن

۶-ارزیابی کردنِ روزمون و نمره دادن به آن روز در پایانِ همان روز همراه با ذکرِ دلیل

ما به هر دلیلی زمانِ‌مان را هدر می‌دهیم

یکی از آنها پرسه‌های غیرضروری در فضای مجازی‌ست.

البته من چندماهی است که مجازی را هدفمند دنبال میکنم. اما گاهی اوقات نیز پیش می‌آید که یک استوری ذهنم را درگیرِ خود کرده و باعث شده است که قدری از زمانم را به هدر دهم.

یا مثلاً در اکسپلور خواندن یک مطلب یا تماشایِ یک کلیپ، باعثِ تغییر حالم شده است.

بنابراین سعی کردم از پرسه‌های غیرکاربردی در فضای مجازی دوری کنم.

و تصمیم گرفتم فضای مجازی را هدفمند دنبال کنم.

البته این مطلب را نیز خاطرنشان کنم که من از طریق همین فضایِ‌مجازی توانستم خیلی از مطالبِ مفید و کاربردی را فرابگیرم و بر دایره‌ی معلوماتم نیز بیافزایم.

این موضوع بسیار حائز اهمیت است که چگونه از فضایِ‌مجازی استفاده کنیم؟

چگونه می‌توانیم از هیولایِ روزمرگی نجات پیدا کنیم و کنارِ اولویت‌هایِ‌مان دوام بیاوریم؟

زمانی‌که ما ساعتِ خاصی را برای خود در نظر بگیریم و در همان ساعتِ معین روی اهدافِ‌مان برنامه‌ریزی کنیم و هرگونه عامل حواس‌پرتی را از خود دور کنیم.

بهتر میتوانیم در رسیدن به اهدافِ‌مان سرمایه‌گذاری کنیم.

حالا چرا گفتم سرمایه‌گذاری؟

چون ما برای رسیدن به اهداف‌مان، تعدادی از اولویت‌ها را داریم.

و برای درست عمل‌کردن اولویت‌ها، زمان صرف می‌کنیم.

زمانی که صرف میکنیم، بهره یا ضرری به‌دنبال دارد.

اگر آن زمان به درستی مصرف شود، ما بر رویِ اهدافِ‌مان سرمایه‌گذاری کردیم.

امّا زمانی‌که عواملِ حواس‌پرتی را از خود دور نکنیم، به خود ضرر رساندیم.

بنابراین در بهره‌‎وری از زمان‌مان دقت کنیم و نیز خود را از چنگالِ هراس‌آلودِ هیولایِ روزمرگی نجات دهیم.

یکی از مواردی که می‌تواند ما را زا هیولای روزمرگی نجات دهد، پیاده‌روی است.

مزیّت‌های پیاده‌روی

من زمانی‌که تصمیم می‌گیرم، به پیاده‌روی بروم، تلفنِ‌همراهم را با خود نمیبرم.

آن را داخلِ خانه میگذارم.

اما بجایِ آن، دفترچه یادداشت،کتاب و قلمم را با خود همراه می‌کنم.

در زمانِ پیاده‌روی سعی میکنم،

بهتر ببینم و به اطرافم توجه کنم و هرچیزی را از نظرِ نکته‌بینم بگذرانم

خوب بشنوم، به هرچیزی که در اطرافم است، از صدایِ پرندگان گرفته تا صدایِ ویراژ دادن اتومبیل‌ها و موتورها، حتی صدای باد در لابلای شاخ‌و برگِ درختان.

بیشتر توجه کنم.

سعیم بر این است که در زمانِ پیاده‌روی از حواسِ پنجگانه‌ام استفاده کنم.

زمانی که به پیاده‌روی می‌روم، احساسِ شادی و سبکبالی میکنم.

احساس آزادی بیشتری میکنم.

در آن زمان ذهن و اندیشه‌ام آزادتر است.

و جمعی از ایده‌ها که به ذهنم سرازیر می‌شوند.

در این زمان من با ایده‌هایم راه می‌روم، با آنها حرف میزنم، در ذهنم مرورشان میکنم و به آنها می‌اندیشم.

سپس مکانِ مناسبی را انتخاب میکنم، بروی نیمکتی می‌نشینم و ایده‌های سرشار در ذهنم را در دفترچه‌یادداشتی که همراهِ

خود دارم، می‌نویسم.

ما زمانی‌که به مووضوع و مشکلی برمی‌خوریم، میتوانیم با پرسش کردن از خود و یا دیگران به پاسخ‌ها و راه‌حل‌هایی دست یابیم.

اهمیتِ پرسش و کاربردی بودنِ آن

ما باید دائم‌الپرسش باشیم.

برای هرچیزی میتوانیم از پرسش کردن بهره بگیریم.

در نوشتن

در کتابخوانی

در بروزِ یک مشکل و رفعِ آن

در مسائلِ روزمره

در هر مسئله‌ای می‌توانیم پرسش‌هایی طرح کنیم و در جستجویِ پاسخ برای آن پرسش باشیم و از طریقِ این شیوه هم از چنگالِ روزمرگی نجات پیدا میکنیم و هم را‌حلی برای بسیاری از مسائل پیدا میکنیم.

یکی از مزایای بسیار مهمِ پرسش کردن، اندیشیدن است.

زیرا زمانی که پرسشی را طرح میکنیم و در جستجویِ پاسخش هستیم،در ذهنِ خود به آن می‌اندیشیم و بسیاری از راهِ‌حل‌ها را واکاوی میکنیم.

ارزیابی کردن روزمان و نمره دادن به آن روز در پایانِ روز

زمانی که روزم به پایان رسید، باید برگه‌ای بردارم و روزم را برای خود ارزیابی کنم و نمره‌ای را برایِ آن مدنظر داشته باشم و

برای نمره‌ای که به خود می‌دهم، باید به این موضوعات توجه کنم:

روزم را چگونه گذراندم؟

چه مقدار از زمانم صرف فضایِ‌مجازی کردم؟

زمانی که در فضایِ مجازی پرسه می‌زدم،آیا هدفمند بوده یا بی‌هدف در آن پرسه میزدم؟

آیا عوامل حواس پرتی را از خود دور کردم؟

چه زمانی را صرفِ اهدافم نمودم؟

چه زمانی را صرفِ نوشتن و مطالعه کردن نمودم؟

آیا امروز حالِ‌خوبی داشتم؟

آیا تلاشی که امروز نمودم شایسته بوده؟

و سپس نمره‌ای که در پایانِ روز به‌خود می‌دهم تعیین کننده‌ی روزِ آینده‌ام خواهد بود و در پایانِ روز تصمیم میگیرم که چه راهی را برگزینم ؟از چه روشی بهره بگیرم؟ و برای بهره‌وری از زمانم چه اعمالی را انجام دهم؟